Ο ποιητής Ιωάννης Γεωμέτρης ή Ιωάννης Κυριώτης έζησε τον 10ο αιώνα. Ο βίος του συνέπεσε με την βασιλεία των πλέον ενδόξων αυτοκρατόρων της Μακεδονικής Δυναστείας, όπως ο Νικηφόρος Φωκάς (963-969), ο Ιωάννης Τζιμισκής (969-976) και ο Βασίλειος ο Β' (976-1025). Είναι λίαν πιθανό να είχε καταγωγή εξ ευγενούς οικογενείας. Ο ίδιος υπηρέτησε στον βυζαντινό στρατό ως Πρωτοσπαθάριος και αποσύρθηκε αφού εκάρη μοναχός. Εκτός από ποιήματα έγραψε ύμνους στην Παναγία, ρητορικούς λόγους και επιγράμματα. Εἰς νέους φιλοσόφους: Τὸ δόγμα τοῦτο τῶν νέων φιλοσόφων· «οὐκ ἔστιν ἀνήρ, ὃς σοφός· σοφὸς δ’ οὔτις, ὅστις μετ’ ἀνδρῶν». ἵσταται καινὴ μάχη τῶν ἀρετῶν· τί φημὶ δ’ αὐτὸς ὡς βραχύ; «εἰ πᾶς σοφὸς δειλός τις, ὃς δειλὸς σοφός». Απόσπασμα από Ρητορικά προγυμνάσματα: "ἐῶ γε μὴν καὶ τοὺς πρώτους καὶ καλλίστους τῶν ἁρμονιῶν λόγους καὶ δι’ ὧν καὶ οἱ λοιποὶ συμπληροῦνται, τὸν ἐπίτριτον λέγω καὶ ἡμιόλιον, οὓς καὶ ἄμφω συλλαβὼν καὶ πρῶτος ἔχει ἐκ τοῦ πρῶτος ὑπὸ
“καί ἐπί τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἐνεκαινίσθη τό τότε Βυζάντιον ἐπί τῆς ὑπατείας Γαλλιανοῦ καί Συμμάχου, Τοῦ αὐτοῦ δέ βασιλέως Κωνσταντίνου ποιήσαντος πρόκεσσον ἐπί πολύν χρόνον, ἀπό Ρώμης ἐλθόντος ἐν τῷ Βυζαντίῳ ὅστις καί τό πρώην τεῖχος τῆς αὐτῆς πόλεως, ἐκέλευσεν αὐτήν Κωνσταντινούπολιν λέγεσθαι, ἀναπληρώσας καί τό Ἱππικόν καί κοσμήσας αὐτό χαλκουργήμασι καί πάσῃ ἀρετῄ, κτίσας ἐν αὐτῷ καί κάθισμα θεωρίου βασιλικοῦ καθʹ ὁμοιότητα τοῦ ἐν Ρώμῃ ὅντος.” (Ἰωάννης Μαλάλας: "Χρονογραφία")