Gloriosa Nova Roma Byzantina

Το 1448 ο Ιωάννης πεθαίνει, άκληρος ων. Έτσι στον βυζαντινό θρόνο ανήλθε τον Ιανουάριο του 1449 ο  αδελφός του Κωνσταντίνος. Περιττό να αναφέρουμε την οικτρή οικονομική, στρατιωτική, πολιτική και κοινωνική κατάσταση που επικρατούσε στην Πόλη-Κράτος του Βυζαντίου-Κωνσταντινουπόλεως. Στον Κωνσταντίνο εμφανίστηκε ο Ούγγρος μηχανικός Ουρβανός έχοντας να του παρουσιάσει την καινούργια του εφεύρεση, την Μπομπάρδα ή κανόνι. Επειδή ο Κωνσταντίνος δεν διέθετε χρήματα για να το αγοράσει ο Ουρβανός στράφηκε στους Οθωμανούς. Το 1451 ανεβαίνει στον θρόνο ο γιος του Μουράτ Β’ ο Μεχμέτ Β’ , ο οποίος είχε βάλει ως στόχο την κατάληψη της Κωνσταντινουπόλεως. Αυτός δέχθηκε τον Ουρβανό και επένδυσε στην ανακάλυψή του, η οποία απεδείχθη πολύ χρήσιμη στην πολιορκία της Κωνσταντινουπόλεως. Εν τωι μεταξύ στην Κωνσταντινούπολη επικρατούσε κοινωνικό χάος που επέτειναν οι αψιμαχίες των Ενωτικών με τους Ανθενωτικούς. Οι δεύτεροι ήταν πολύ περισσότεροι και είχαν με το μέρος τους τον απλό κόσ

Οι όροι του διαμοιρασμού της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας τον Μάρτιο του 1204 μεταξύ των Λατίνων και των Βενετών, λίγο πριν την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως στις 12/13 Απριλίου 1204.

Ιωσήφ Γενέσιος: Περί Βασιλειών (Θεόφιλος) “ Του δε αλλαγίου περατωθέντος και της ανά μεταξύ Ρωμαίων τε και Αγαρηνών ειρήνης διαλυθείσης, ο βασιλεύς γενναΐζειν κατά πολεμίων πολλήν επεποίητο μέριμναν, ως μηδ΄ όλως ελάττων γενέσθαι της πατρικής γενναιότητος` και κατά των Ισμαηλιτώντην χώραν συν πλήθει πολλώι προχωρείκαι αιχμαλωσίαν παντοδαπή παρυφίστησιν, ως και παρεμβαθύναι τοις εσωτέροις μέρεσι ταύτης αυτή τε πατρίδι προσεμπελάσαι του τόυε κρατούντος αμεραμνουνή, ήτις Οζόπετρα προσηγόρευται, και ταύτην πολιορκήσαι προς ύβριν αυτού. […] Λέγεται δε ώδε πως παρά τισιν, ότι μετά το εκστρατεύσαι Θεόφιλον συν Πέρσαις, και την κατ’ Αγαρηνών νίκην εργάσασθαι και αύθις εξιέναι μετά Περσών και Οζοπέτραν πόλιν την μαιευσαμένην τον Αμεραμνουνή εκπορθήσαι. Ως εντεύθεν κεχολώσθαι τούτον συμβέβηκε. Διό στρατιάν εξ Αιγύπτου και Παλαιστίνης συλλεξάμενος διάφορον, και προς το Ταρσού της Κίλικος ταύτης δε διά μέσου Κύδνον τον ποταμόν οδεύοντα. […] τον δε ίδιον υιόν ο Αμερουμνήμ προεξέπεμψε

Μορφές των Γραμμάτων κατά τους αιώνες από τον 4 ο  έως τον 6 ο Κόρινθος, Αρχαιολογικό Μουσείο ΕΝΘΑΔΕ ΚΙΤΕ ΜΑΡΙΑ ΣΩΦΡΩΝ ΓΥΝΗ ΕΥΠΛΟΥ ΗΝΙΟΧΟΥ ΟΣ ΑΓΟΡΑΣΑΣ ΤΗΝ ΛΗΝΟΝ ΕΥΠΛΟΥΣ ΠΑΡΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΥΠΗΡΕΤΟΥ ΧΡΥΣΙΝΟΥ ΕΝΟΣ ΗΜΥΣΥ ΚΑΙ ΔΟΥΣ ΤΑΣ ΤΙΜΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΩ ΚΑΙ ΛΑΒΩΝ ΕΞΟΥΣΙΑΝ ΠΑΡ ΑΥΤΟΎ ΕΠΕΘΗΚΑ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟΝ ΕΤΕΛΕΥ ΤΗΣΕΝ ΔΕ Η ΜΑΚΑΡΙΑ ΤΗ ΠΡΟ ΙΑ ΚΑΛΑΝΔΟΝ ΣΕΝΤΕΝΒΡ(ΙΟΝ) Νικόπολη (πρωτεύουσα επαρχίας Ηπείρου) Βασιλική Αγίου Δημητρίου ΩΚΕΑΝΟΝ ΠΕΡΙΦΑΝΤΟΝ ΑΠΙΡΙΤΟΝ ΕΝΘΑ ΔΕΔΟΡΚΑΣ ΓΑΙΑΝ ΜΕΣΣΟΝ ΕΧΟΝΤΑ ΣΟΦΟΙΣ ΙΝΔΑΛΜΑΣΙ ΤΕΧΝΗΣ ΠΑΝΤΑ ΠΕΡΙΞ ΦΟΡΕΟΥΣΑΝ ΟΣΑ ΠΝΙΕΙ ΤΕ ΚΑΙ ΕΡΠΕΙ ΔΟΥΜΕΤΙΟΥ ΚΤΕΑΝΟΝ (έργο) ΜΕΓΑΘΥΜΟΥ ΑΡΧΙΕΡΗΟΣ Ασημένιος Σταυρός από τη Συρία (βρίσκεται στη Βαλτιμόρη) ΥΠΕΡ ΕΥΧΗΣ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ΥΗΟΥ ΣΥΜΕΟΝΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΤΩΝ ΤΟΝ ΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΝ ΑΥΤΟΝ Οι Επιστήμες που ασχολούνται με τη γραφή είναι: ·         Επιγραφική ·         Διπλωματική (αρχειακά έγγραφα) ·         Παπυρολογία ·         Παλαιογραφία (χειρόγραφοι Κώδικες περγαμηνοί

Ολόκληρη η επιστολή του Ιωάννου Γ' Δούκα Βατάτζη στον Πάπα Γρηγόριο Θ' το 1237. Η Δύση, εκτός της εκκλησιαστικής πρωτοκα θεδρίας, απαιτούσε και την πολιτική. Στα πλαίσια μάλιστα της παπικής πονηριάς ο Γρηγόριος ανέφερε ότι η Σοφία των Ελλήνων θα αναγνώριζε τα δίκαια της ρωμαϊκής Εκκλησίας: "Ιωάννης εν Χριστώ τω Θεώ πιστός βασιλεύς και αυτοκράτωρ Ρωμαίων ο Δούκας τω αγιωτάτω πάπα της πρεσβυτέρας Ρώμης Γρηγορίω σωτηρίας και ευχών αίτησιν. Οι αποσταλέντες της σης αγιότητος κομισταί του γράμματος τούτου διετείνεντο ότι είναι της σης αγιότητος, αλλ’ η βασιλεία μου, αναγνούσα τα γεγραμμένα, δεν ηθέλησε να πιστεύση ότι είναι σον, αλλ’ ανθρώπου ζώντος εν εσχάτη απονοία έχοντος δε την ψυχήν πλήρη τύφου και αυθαδείας διότι πώς να μην υπολάβωμεν τοιούτον τον γράψαντα … μη διδαχθέντα περί του μεγέθους της αρχής ημών και της δυνάμεως; Δεν είχομεν χρείαν σοφίας ίνα διαγνώσωμεν τις και ποίος είναι οσός θρόνος. Εάν έκειτο επί των νεφελών ή μετέωρός που, ίσως υπήρχεν ανάγκη

Ένα διήγημα εναλλακτικής ιστορίας για τη βυζαντινή εποχή: -Πόσο καιρό είναι σε αυτή την κατάσταση; Ρώτησε ο Θεόδωρος, Δομέστικος της Ανατολής, τον Ιωάννη, Δούκα της Αντιοχείας, για την κατάσταση του Ρωμανού, ο οποίος είχε πέσει σε κώμα. -Πάνω από ένα μήνα, απεκρίθη ο Ιωάννης. Το χτύπημα στο δεξί του πλευρό ήταν πολύ σφοδρό. Εντούτοις, καίτοι το ξίφος διαπέρασε το σώμα και βγήκε από την άλλη μεριά, γλίτωσε το νεφρό. Το χτύπημα ήταν δίπλα. -Έχασε πολύ αίμα, έτσι δεν είναι; Συνέχισε ο Θεόδωρος. -Ναι, μα το αναπληρώσαμε ακολουθώντας τις οδηγίες ενός Αντιοχέα γιατρού, ο οποίος εφαρμόζει μία πρωτότυπη μέθοδο αποθεραπείας στηριγμένη σε ένα σπάνιο χειρόγραφο του Γαληνού, σε συνδυασμό με τη χρήση ενός τοπικού βοτάνου που αναφέρει στα γραπτά του ο Διοσκουρίδης και το οποίο μοιάζει πολύ με τον Μανδραγόρα. -Θα τα καταφέρει, είναι γερό σκαρί, ψέλλισε ο Ιωάννης. -Το ελπίζω, για το καλό της αυτοκρατορίας. Ήδη στην Κωνσταντινούπολη οι διεφθαρμένοι γραφειοκράτες σήκωσαν