Μανουήλ Κομνηνός και Μαρία της Αντιοχείας
Πατήστε το σύνδεσμο που αναφέρεται κάτω: khazarzar.skeptik. net
Η Ιστοριοθέασις προχωρά στην παράθεση ιστορικών βιβλίων άτινα διατίθενται ελεύθερα στο διαδίκτυο. Ξεκινάμε με το ιστορικό έργο του Ιωάννη Κίνναμου το οποίο συνέγραψε τον 12ο αιώνα εξιστορώντας την βασιλεία του Μανουήλ Κομνηνού (1143-1180). Ο Ιωάννης Κίνναμος ήταν βασιλικός γραμματεύς του Μανουήλ και τον ακολούθησε στις εκστρατείες του. Όταν απεβίωσε ο Μανουήλ το 1180 συνέγραψε το εν λόγω πόνημα ως απόδοση τιμής στον 3ο Μεγάλο Κομνηνό (Αλέξιος, Ιωάννης, Μανουήλ). Το βιβλίο ξεκινά με μία σύντομη αναφορά λίγων σελίδων στον πατέρα του Μανουήλ Ιωάννη (1118-1143). Πριν προχωρήσω στην παράθεση του pdf θα κάνω μία σύντομη ιστορική αναφορά στον Μανουήλ Κομνηνό.
Ο Μανουήλ Κομνηνός, έναν χρόνο μετά την ανάρρησή του στον θρόνο, αντιμετώπισε την συγκρότηση της δεύτερης Σταυροφορίας με αφορμή την κατάληψη της Έδεσσας (Ούρφα) από τον Ιμάντ Ζέγκι. Επικεφαλής αυτής της Σταυροφορίας ήταν οι βασιλείς της Γαλλίας Λουδοβίκος Ζ’ και Γερμανίας Κονράδος Γ’. Τα σταυροφορικά στρατεύματα περνώντας μέσα από τα βυζαντινά εδάφη λεηλάτησαν ότι βρήκαν μπροστά τους. Ο Μανουήλ βιάζεται να τους διεκπεραιώσει στην Μικρά Ασία όπου μετά από λίγο διάστημα ηττώνται από τους Σελτζούκους και διαλύονται. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ενισχυθεί η εχθρότητα μεταξύ των βυζαντινών και των δυτικών.
Το 1147 οι Νορμανδοί, υπό τον Ρογήρο τον Β’, επιτίθενται αιφνιδιαστικά στον ελλαδικό χώρο και λεηλατούν την Κόρινθο και την Θήβα. Φεύγοντας παίρνουν μαζί τους τους σηροτρόφους των περιοχών αυτών για να μεταφέρουν την τέχνη του μεταξιού στην επικράτειά τους. Το Μετάξι ήταν βυζαντινό μονοπώλιο και η απώλειά του είχε σοβαρό οικονομικό αντίκτυπο.
Μερικά έτη μετά, το 1155, ο Μανουήλ στρέφεται προς την Κάτω Ιταλία και αποβιβάζει στρατεύματα. Καταλαμβάνει μεγάλος μέρος της αλλά τελικά ηττάται από τους Νορμανδούς του Γουλιέλμου και συνθηκολογεί το 1158 εκκενώνοντας την ιταλική χερσόνησο. Ήταν η τελευταία φορά που βρέθηκαν στην Ιταλία οι βυζαντινοί.
Στη συνέχεια ο Μανουήλ στρέφει το ενδιαφέρον του στα ανατολικά σύνορα και εκστρατεύει στην Αντιόχεια την οποία και εντάσσει στην βυζαντινή επικράτεια το 1159. Το 1167 αναμειγνύεται στα εσωτερικά της Ουγγαρίας υποστηρίζοντας τον Μπέλα τον Γ’, ο οποίος ενθρονίζεται ως βασιλιάς. Το Βυζάντιο καταλαμβάνει μεγάλες περιοχές στην Βοσνία και την Δαλματία μετά την Μάχη του Σιρμίου.
Το 1171 δημιουργούνται τριβές στις σχέσεις μεταξύ βυζαντινών και Ενετών με αφορμή την εκδίωξη Βενετών εμπόρων από την Κωνσταντινούπολη. Το 1176 ο Μανουήλ εκστρατεύει στα βάθη της Ανατολίας κατά του Τούρκου Σουλτάνου Κιλίτζ Ασλάν αλλά ηττάται στο Μυριοκέφαλο το 1176.
Ενυμφεύθη δύο φορές. Η πρώτη του γυναίκα ήταν η Γερμανίδα Βέρθα που μετονομάσθη σε Ειρήνη και η δεύτερη η Γαλλικής καταγωγής Μαρία της Αντιοχείας. Το 1180 αρρωσταίνει βαρειά και πεθαίνει, αφήνοντας στον θρόνο τον ανήλικο γιο του με την Μαρία Αλέξιο Β’.
Υπήρξε ο τελευταίος μεγάλος Κομνηνός αυτοκράτωρ, κλείνοντας την επιτυχημένη τριάδα Αλέξιος Α’ --> Ιωάννης Β’ --> Μανουήλ Α’ που κυβέρνησε επί 100 έτη, δίνοντας την τελευταία αναλαμπή στην βυζαντινή αυτοκρατορία. Το οικουμενικό του όραμα σκόνταψε στο ότι, αφενός μεν τα μέσα που διέθετε δεν επαρκούσαν (δεν είναι το ίδιο Βυζαντινό κράτος με εκείνο του Ιουστινιανού), αφετέρου δε το σύστημα κρατών που είχε δημιουργηθεί δεν ευνοούσε την δημιουργία μίας παγκόσμιας δυνάμεως και δη ανατολικής προελεύσεως. Ήταν η εποχή που είχε αρχίσει να παίρνει τα πρωτεία η Δύση.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου