Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η παρακμή του Βυζαντινού κράτους

Σε μία σειρά από βίντεο παρουσιάζεται η παρακμή της Βυζαντινής αυτοκρατορίας κατά τον 11ο αιώνα:

















Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι Δήμοι και ο ρόλος τους στο βυζαντινό κράτος

Οι «Δήμοι» στο Βυζάντιο αποτελούν κατάλοιπο των δημοκρατικών θεσμών. Αρχικά λειτουργούσαν ως λαϊκές ομάδες οι οποίες, στη συνέχεια, μετεξελίχθησαν σε αθλητικά σωματεία τα οποία είχαν επιφορτιστεί με την οργάνωση των ιππικών αγώνων.   Με την πάροδο του χρόνου, αυτά τα σωματεία απέκτησαν υπολογίσιμη πολιτική ισχύ. Από μαρτυρίες τις οποίες έχουμε η δραστηριότητά τους λάμβανε χώρα σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, τόσο στον ελλαδικό χώρο (Ρόδος, Γόρτυνα, Νέα Αγχίαλος κ.ά)  όσο και στη Μικρά Ασία (Μίλητος, Έφεσος Κύζικος, Πριήνη, Στρατονίκεια κ.ά), την Ανατολή (Αντιόχεια, Ιερουσαλήμ, Καισάρεια Παλαιστίνης, Έμεσα κ.ά) και την Αίγυπτο (Αλεξάνδρεια, Οξύρυγχος, Αντινόη κ.ά). Οι Δήμοι διακρίνονταν από τον χρωματισμό που είχαν τα εμβλήματά τους. Έτσι είχαμε τους Πράσινους, τους Λευκούς, τους Βένετους και τους Ρούσιους. Δηλαδή τέσσερις ξεχωριστούς Δήμους.  Επισήμως δεν είχαν κάποια πολιτική εξουσία. Από τον 5ο αιώνα οι αρχηγοί τους διορίζονταν από τον αυτοκρά

Ιστοριογραφικές πηγές για το Βυζάντιο

Οι πηγές, από τις οποίες αντλούμε πληροφορίες για την Βυζαντινή αυτοκρατορία, είναι δύο ειδών: οι άμεσες και οι έμμεσες. Ως άμεσες πηγές έχουμε τις εξής: ·        Νομοθεσία, για παράδειγμα ο Codex Theodosianus ή το Corpus   Iuris Civilis —   Πρακτικά και κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων —   Πρακτικά και κανόνες τοπικών Συνόδων —   Τα διάφορα έγγραφα που σώζονται (κυρίως σε παπύρους), κρατικά ή ιδιωτικά —   Επιγραφές, π.χ επιτύμβιες, επιγραφές μνημείων κ.λ.π —   Σφραγίδες, π.χ Χρυσόβουλα, Αργυρόβουλα, Μολυβδόβουλα —   Νομίσματα, π.χ ο βυζαντινός Σόλιδος, τα αργυρά Μιλιαρέσια, ή οι χάλκινες Φόλλεις —   Μνημεία —   Έργα Μικροτεχνίας, π.χ από Σμάλτο, Ελεφαντοστό κ.λ.π —   Μικρογραφίες, π.χ από το Χειρόγραφο του Σκυλίτζη —   Έργα πρακτικής χρησιμότητας για την κρατική διοίκηση και την στρατιωτική οργάνωση, π.χ για θέματα εθιμοτυπίας ή ιεραχικής τάξεως όπως τα έργα του Κωνσταντίνου του Ζ’ του Πορφυρογέννητου (945-959) —   Εκκλησιαστικά τακτικά ( Notita

Η κατάλυση του δυτικού ρωμαϊκού κράτους το 476

Η ιστορία της δυτικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας από το 395 έως το 476 είναι μία ιστορία παρακμής. Κατά την περίοδο εκείνη η Ρώμη αλώθηκε και λεηλατήθηκε 2 φορές. Την πρώτη το 408 από τα στρατεύματα του Βησιγότθου Αλαρίχου και την δεύτερη το 455 από τους Βανδάλους του Γιζερίχου .   Πρωτεύουσα είχε αρχικά τα Μεδιόλανα και από το 402 την Ραβέννα. Πρώτος αυτοκράτορας είναι ο Φλάβιος Ονώριος , γιος του Θεοδοσίου του Α’. Τον διαδέχεται το 423 ο γιος της Γάλλα Πλακιδίας ετεροθαλούς αδελφής του Ονωρίου Βαλεντινιανός ο Γ’ που έμεινε στον θρόνο έως το 455. Επί των ημερών του ο στρατηγός Αέτιος κατήγαγε σημαντικές νίκες ανορθώνοντας προσωρινά το γόητρο του δυτικού κράτους. Υπό τις διαταγές του Αετίου τα ενωμένα ρωμαϊκά και  γοτθικά στρατεύματα νίκησαν την στρατιά του Αττίλα το 451 στην λεγόμενη και Μάχη των Εθνών στα Καταλαυνικά Πεδία . Ο Αέτιος θεωρείται ως ο έσχατος των Ρωμαίων, όπως ήταν, αντιστοίχως ο Φιλοποίμην για την αρχαία Ελλάδα.  Μετά τον Βαλεντινιανό ανεβοκατεβαίνουν