Ολόκληρη η επιστολή του Ιωάννου Γ' Δούκα Βατάτζη στον Πάπα Γρηγόριο Θ' το 1237. Η Δύση, εκτός της εκκλησιαστικής πρωτοκα θεδρίας, απαιτούσε και την πολιτική. Στα πλαίσια μάλιστα της παπικής πονηριάς ο Γρηγόριος ανέφερε ότι η Σοφία των Ελλήνων θα αναγνώριζε τα δίκαια της ρωμαϊκής Εκκλησίας: "Ιωάννης εν Χριστώ τω Θεώ πιστός βασιλεύς και αυτοκράτωρ Ρωμαίων ο Δούκας τω αγιωτάτω πάπα της πρεσβυτέρας Ρώμης Γρηγορίω σωτηρίας και ευχών αίτησιν. Οι αποσταλέντες της σης αγιότητος κομισταί του γράμματος τούτου διετείνεντο ότι είναι της σης αγιότητος, αλλ’ η βασιλεία μου, αναγνούσα τα γεγραμμένα, δεν ηθέλησε να πιστεύση ότι είναι σον, αλλ’ ανθρώπου ζώντος εν εσχάτη απονοία έχοντος δε την ψυχήν πλήρη τύφου και αυθαδείας διότι πώς να μην υπολάβωμεν τοιούτον τον γράψαντα … μη διδαχθέντα περί του μεγέθους της αρχής ημών και της δυνάμεως; Δεν είχομεν χρείαν σοφίας ίνα διαγνώσωμεν τις και ποίος είναι οσός θρόνος. Εάν έκειτο επί των νεφελών ή μετέωρός που, ίσως υπήρχεν ανάγκη
“καί ἐπί τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἐνεκαινίσθη τό τότε Βυζάντιον ἐπί τῆς ὑπατείας Γαλλιανοῦ καί Συμμάχου, Τοῦ αὐτοῦ δέ βασιλέως Κωνσταντίνου ποιήσαντος πρόκεσσον ἐπί πολύν χρόνον, ἀπό Ρώμης ἐλθόντος ἐν τῷ Βυζαντίῳ ὅστις καί τό πρώην τεῖχος τῆς αὐτῆς πόλεως, ἐκέλευσεν αὐτήν Κωνσταντινούπολιν λέγεσθαι, ἀναπληρώσας καί τό Ἱππικόν καί κοσμήσας αὐτό χαλκουργήμασι καί πάσῃ ἀρετῄ, κτίσας ἐν αὐτῷ καί κάθισμα θεωρίου βασιλικοῦ καθʹ ὁμοιότητα τοῦ ἐν Ρώμῃ ὅντος.” (Ἰωάννης Μαλάλας: "Χρονογραφία")