Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η βυζαντινή αυτοκρατορία το 800 μ.Χ



Χάρτης το 800 μ.Χ

Το Βυζαντινό κράτος, η Δυτική Ευρώπη και η Μέση Ανατολή και Βόρειος Αφρική το έτος 800 μ.Χ. Εκείνη την χρονιά ο Πάπας Λέων ο Γ’ στέφει τον Καρλομάγνο ως αυτοκράτορα των Ρωμαίων, προκαλώντας τις έντονες αντιδράσεις των βυζαντινών. Την ίδια εποχή στον θρόνο της Ρωμανίας (Βυζάντιο) βρίσκεται η περιβόητη ειρήνη η Αθηναία. Η ειρήνη, λίγα έτη πριν, το 797, είχε ανατρέψει τον γιο της Κωνσταντίνο τον Στ’ και τον είχε τυφλώσει.

Ο Καρλομάγνος, βλέποντας αυτό το “κενό” στο ύπατο αξίωμα του Βυζαντίου, ζήτησε σε γάμο την Ειρήνη ώστε να ενωθούν οι δύο αυτοκρατορίες, πράγμα που η ίδια δεν το αντιμετώπιζε αρνητικά. Υπήρξε, όμως, σφοδρή εναντίωση από τους ανώτερους βυζαντινούς αξιωματούχους με αποτέλεσμα το 802 να αναρρηθεί στον βυζαντινό θρόνο ο Νικηφόρος ο Α’ που ήταν κατά της ενώσεως αυτής.

Στον χάρτη βλέπουμε πως το αραβικό χαλιφάτο έχει πλήρως αναχαιτισθεί στην Μικρά Ασία (εκτείνεται όμως στην Μέση Ανατολή, Βόρειο Αφρική σε ένα μεγάλο μέρος της Ισπανίας και κατέχει την Κύπρο) ενώ το Βουλγαρικό κράτος κατέχει μία μικρή περιοχή νοτίως και βορείως του Δουνάβεως, μετά τις άκρως επιτυχημένες εκστρατείες του Κωνσταντίνου του Ε’ (743-775). Από τα σλαβικά φύλα, σταδιακά, προκύπτουν οι εθνογενέσεις των Σέρβων και των Κροατών, οι Άβαροι έχουν περιοριστεί σε μία μικρή περιοχή στην σημερινή Ουγγαρία, οι Μαγυάροι βρίσκονται ακόμη στον Δνείστερο και το βασίλειο των Χαζάρων στον Καύκασο.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι Δήμοι και ο ρόλος τους στο βυζαντινό κράτος

Οι «Δήμοι» στο Βυζάντιο αποτελούν κατάλοιπο των δημοκρατικών θεσμών. Αρχικά λειτουργούσαν ως λαϊκές ομάδες οι οποίες, στη συνέχεια, μετεξελίχθησαν σε αθλητικά σωματεία τα οποία είχαν επιφορτιστεί με την οργάνωση των ιππικών αγώνων.   Με την πάροδο του χρόνου, αυτά τα σωματεία απέκτησαν υπολογίσιμη πολιτική ισχύ. Από μαρτυρίες τις οποίες έχουμε η δραστηριότητά τους λάμβανε χώρα σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, τόσο στον ελλαδικό χώρο (Ρόδος, Γόρτυνα, Νέα Αγχίαλος κ.ά)  όσο και στη Μικρά Ασία (Μίλητος, Έφεσος Κύζικος, Πριήνη, Στρατονίκεια κ.ά), την Ανατολή (Αντιόχεια, Ιερουσαλήμ, Καισάρεια Παλαιστίνης, Έμεσα κ.ά) και την Αίγυπτο (Αλεξάνδρεια, Οξύρυγχος, Αντινόη κ.ά). Οι Δήμοι διακρίνονταν από τον χρωματισμό που είχαν τα εμβλήματά τους. Έτσι είχαμε τους Πράσινους, τους Λευκούς, τους Βένετους και τους Ρούσιους. Δηλαδή τέσσερις ξεχωριστούς Δήμους.  Επισήμως δεν είχαν κάποια πολιτική εξουσία. Από τον 5ο αιώνα οι αρχηγοί τους διορίζονταν από τον αυτοκρά

Ιστοριογραφικές πηγές για το Βυζάντιο

Οι πηγές, από τις οποίες αντλούμε πληροφορίες για την Βυζαντινή αυτοκρατορία, είναι δύο ειδών: οι άμεσες και οι έμμεσες. Ως άμεσες πηγές έχουμε τις εξής: ·        Νομοθεσία, για παράδειγμα ο Codex Theodosianus ή το Corpus   Iuris Civilis —   Πρακτικά και κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων —   Πρακτικά και κανόνες τοπικών Συνόδων —   Τα διάφορα έγγραφα που σώζονται (κυρίως σε παπύρους), κρατικά ή ιδιωτικά —   Επιγραφές, π.χ επιτύμβιες, επιγραφές μνημείων κ.λ.π —   Σφραγίδες, π.χ Χρυσόβουλα, Αργυρόβουλα, Μολυβδόβουλα —   Νομίσματα, π.χ ο βυζαντινός Σόλιδος, τα αργυρά Μιλιαρέσια, ή οι χάλκινες Φόλλεις —   Μνημεία —   Έργα Μικροτεχνίας, π.χ από Σμάλτο, Ελεφαντοστό κ.λ.π —   Μικρογραφίες, π.χ από το Χειρόγραφο του Σκυλίτζη —   Έργα πρακτικής χρησιμότητας για την κρατική διοίκηση και την στρατιωτική οργάνωση, π.χ για θέματα εθιμοτυπίας ή ιεραχικής τάξεως όπως τα έργα του Κωνσταντίνου του Ζ’ του Πορφυρογέννητου (945-959) —   Εκκλησιαστικά τακτικά ( Notita

ΜΕΛΕΤΗ ΧΑΛΚΙΝΟΥ ΦΟΛΛΕΩΣ ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ

Περιγραφή Νομίσματος και σκιαγράφηση ιστορικού πλαισίου, εντός του οποίου εξεδόθη “ο δε αυτός βασιλεύς προεχειρίσατο κόμητα λαργιτιώνων Εν Κωνσταντινουπόλει τον από υπάτων Ιωάννην τον Παφλαγόνα τον λεγόμενον Καϊάφαν` όστις άπαν το προχωρόν κέρμα το λεπτόν εποίησε φολλερά προχωρείν εις πάσαν την Ρωμαϊκήν κατάστασιν έκτοτε” Ιωάννης Μαλάλας “Χρονογραφία” (για τους Φόλλεις που έκοψε ο Αναστάσιος) Ι. Εισαγωγή Η βυζαντινή νομισματική συνέχισε την ρωμαϊκή παράδοση της εκδόσεως τριών διαφορετικών νομισμάτων. Το ρωμαϊκό κράτος είχε σε κυκλοφορία χρυσά, αργυρά και χάλκινα νομίσματα. Το βυζαντινό το μιμήθηκε, μόνο που οι ονομασίες των νομισμάτων άλλαξαν. Το χρυσό ρωμαϊκό Aureus διεδέχθη ο χρυσούς Solidus, το αργυρό δηνάριο (Denarius) αντικαταστάθηκε από το Μηλιαρέσιον ενώ το χάλκινο Σεστέρτιο (Sestertius) έδωσε την θέση του στον Φόλλι. Η βυζαντινή νομισματική κυριαρχία είναι καθολική κατά την διάρκεια των μεσαιωνικών χρόνων. Σημείο καμπής αποτελεί ο 11ος αιώνας και